Lieve mensen,
Annet en ik hebben ons de afgelopen 32 jaar bezig gehouden met fotografie, oudheid en middeleeuwen in de mediterrane wereld. We zagen ruïnes die in hun aftakeling de tijd en de vergankelijkheid symboliseren. We bekeken de manier waarop de mens vroeger omging met de dood. We liepen tegen Romeinse en middeleeuwse sarcofagen aan en bewonderden afbeeldingen van hemel & hel.
Een van onze favorieten was de laat-middeleeuwse Dodendans.
In de kerk van La Ferté Loupière (Bourgondië) is de zestiende-eeuwse Dodendans
25 meter lang en er zijn 19 dansende paren geschilderd: een dode of de Dood in de gedaante van een skelet dansend rond de mens; elke rang en stand is vertegenwoordigd.
En het laatste skelet buigt keurig naar voren, naar de toeschouwer, .... alsof hij als een volleerd danser aan het eind van de dans het applaus in ontvangst neemt!
Precies, de dood heeft altijd het laatste woord en dit keer was het mijn beurt.
We hebben samen een pracht leven gehad, genietend van de herinneringen aan voorbije tijden in de landen rond de Middellandse Zee. Met plezier heb ik dat verleden vastgelegd. Het was fijn te weten dat we ook U er een plezier mee konden doen.
Moge het U goed gaan!
Ruud Conens
november 2010
