Ergens in hartje Madrid is de ultieme herinnering aan haar bewaard gebleven: haar sarcofaag. In marmer ligt ze zoals ze heeft geleefd: met gevouwen handen alsof ze nog steeds bidt en gekleed in eenvoudig habijt.

Beatriz Galindo werd in Salamanca geboren, tussen 1465 en 1475. Haar familie had haar voorbestemd voor het klooster .... maar het liep anders. Beatriz was intelligent en volgde in Italië universitaire studies, o.a. Latijn en filosofie. Ze was een van de meest geletterde vrouwen van haar tijd en doceerde aan de universiteit van Salamanca. Ze dichtte in het Latijn en schreef over Aristoteles en andere klassieke denkers; helaas is van haar werk niets bewaard gebleven. Ze onderwees Latijn aan de dochters van koningin Isabel; misschien zelfs ook aan de koningin die ze verder met raad en daad bijstond.

Beatriz trouwde met Francisco Ramírez, secretaris van koning Fernando. Het echtpaar besteedde voor een groot deel hun hele vermogen aan liefdadigheid (gasthuis voor armen, school voor arme meisjes etc.) en haar jaren als weduwe leefde zij een zeer sober leven. Ze kleedde zich - volgens de verhalen - het liefst in een habijt, zonder opsmuk.

Zij werd La Latina genoemd en hij El Artillero, vanwege zijn militaire capaciteiten bij de herovering van Granada. Het gebeurt niet vaak dat - zoals bij dit echtpaar - de militaire loopbaan van hem in het niet valt bij de intellectuele capaciteiten van zijn vrouw. Een beroemd Spaans dichter vroeg zich af of Beatriz Galindo "vrouw of pure intelligentie" was; een mooier compliment was niet denkbaar in de zestiende eeuw.

Ze overleed in 1534 en hun beider sarcofagen - de kisten in pure renaissance stijl met fantasie-grotesken - staan nu in hartje Madrid. La Latina, een erudiete vrouw in de Spaanse renaissance .... goed om even bij stil te staan.